یا محبوب
تقدیم به آقایم،مولایم،صاحب الزمان (عج)که هنوز هم آنطور که باید نمی شناسمش...
گاهی تمام نبودنت را درد می کشم
جمعه، به جای ندبه و اشک، رنج می کشم
گاهی همه ی هم و غمم، فقط نبودن توست
بر سجده گاهِ چهره ،خطِ شرم می کشم
بر روی جمعه های رفته ، ضربدر زدم
من هرچه می کشم زدلِ بی صبر می کشم
حتی اگر به سخره بگیرند مرا، گویم
تنها نفس به بهانه ی این مرد میکشم
ته نوشت اول:
این شعرو دوست دارم چون دیشب خیلی ناگهانی از دلم براومده...
اینو هم می دونم که از لحاظ فنی مملو از خطاست...
اما چیزی که میدونم خطا نیست اون احساسیه که وقت سرودنش داشتم...
ته نوشت دوم:
سکوت...
اینقدر احساسات و افکار گوناگون در زمینه های مختلف ذهنم را احاطه کرده اند که باید سکوت کنم تا مبادا در حق یکیشان کوتاهی شود....
ماهگلی
