هر سال با شوق و اشتیاق در حرمش سال جدیدم را آغاز می کردم...
اینبار اما نمی خواستم بروم...
خسته بودم و "جایی دیگر" انتظارم را میکشید...
من نخواستم اما شما مرا بردید آقا جان!!!
دوست دارم خیال کنم که نیم نظری هم به من داشتید...
چه خیال دل انگیزی!!!
مثلا وقتی تصمیم میگرفتم درس یخونم...
فضا که عوض میشد بهتر میتونستم درس بخونم...
حالام میخوام یه تصمیم بگیرم اما خیلی مهم تر...خیلی بزرگتر ....
ذهنم یکسره پی یه چیزی میگرده که جابجا کنه...اما چیو؟؟؟
چی میتونه فضا رو عوض کنه...فضای دلم رو؟؟؟
فضای دل من حرم با صفاته....
چاره کار فقط اذن دخوله...
حتی فکر میکنم به صحن و سرای حرمتون...اشک توی چشمام جمع میشه...
دلم واسه حرمتون پر میکشه...
نگاهم هم به گنبد طلاتون که میفته انگار یه چیزی میگیرتش و نمیذاره جای دیگه بره...اونوقته که حتی فکرمم کار نمیکنه...همینطور زل میزنم ...یه جور حالت اغما...
یکی از زیباترین اتفاق های زندگیمون شده آقا جان...
اینکه سال تحویل پیشتونیم و شمام همیشه ی خدا هوامونو داشتین!!!
آخرین باری که پیشتون بودم و یادتونه؟؟؟..تابستون امسال!!!
هرچی میخواستم اون خواسته رو ازتون بخوام نمی شد...حالا میفهمم آقا جان که چرا...
دلم میخواد همیشه پیشتون باشم...دوست دارم بیام و توی شهری باشم که پر از عطر شماست...یعنی میشه؟
میدونین چیه؟هیچ وقت نمیتونم برای شهادتتون مطلب بنویسم...چون درکش نکردم...
چون همیشه باهام بودین...توی همه لحظات زندگی همراهم بودین هرگز نبودنتون رو نمیفهمم...
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا...
دانلود فایل صوتی درد و دل با امام رضا از محمد ناصری
