نبودش...

نبودش  را در شادترین لحظات زندگی بایست حس کرد...

نه در وقت پخش  "تو همون حس غریبی که همیشه با منی" ...

اگر که منتظری!

طعم تلخ نبودنت

نبودنت حس میشود...

آنقدر که سحر جمعه،

                      قدر چند ثانیه،

 زل میزنم به پنجره...

             نمیدانم چرا...

شاید به هوای تنفس عطر آمدنت!!

شاید به امید تماشای نور قدم هایت!!

ته نوشت:

دارم به این فکر میکنم درسته که آقا امام زمان (عج) رو مفرد خطاب میکنم!؟