گاهی عصبانی می شیم.
گاهی ذوق می کنیم.
میخندیم.گریه می کنیم.ناراحت می شیم. شادی می کنیم.گله می کنیم.تشکر می کنیم.ژست می گیریم.تواضع به خرج می دیم.
بابا آخه ما آدمیم...
آدمه و این حالاتش....
نمیشه که همیشه توی یه حالت بود!!
اما این دلیل نمیشه اگه عصبانی شدیم دیگه بشیم یه آدم عصبی...
اگه خندیدم به این معناست که کلا شنگولیم!!!
یا اگه یه بار تو خودمون بودیم بگن طرف مغروره!!!
اصلا کی گفته هرکس شعر عاشقانه بخونه ینی عاشقه؟؟؟
ماها آدمیم...
نمی دونم چطور بعضیا فکر میکنن دیگرانو عین کف دستشون می شناسن، درحالی خود اون آدما هم خودشونو درست نمیشناسن...
یعنی نشده شما...خود شمایی که داری این مطلب و میخونی، گاهی کاری بکنی که بعد خودت تعجب کنی که واقعا این تو بودی که همچین کاری کردی؟
واقعا نشده....؟!
آهای آدما....با شمام...
بیاین کمتر در مورد هم قضاوت کنیم...
گاهی خودمونو بذاریم جای هم...
گاهی به هم حق بدیم...
....
بیاین مهربون باشیم...
پ ن :با خودم هم هستم ها!!!
مرحوم میرزا جواد آقا ملکى و عالم دیگر اهل تبریز در محضر مرحوم مامقانى بودند، آقا میرزا جواد ( رحمه اللّه ) مى گوید: نفسم به من گفت: اگر آن عالم یکى گفت، تو هم باید یکى بگویى! ولى من با خود گفتم: باید کفش او را جفت کنى! نَفْسم ناراحت شد که چه طور؟! گفتم: کفش خادمش را هم باید جفت کنى!
